ฝ่ายสมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดี ได้ทรงฟังมีพระทัยโสมนัสตรัสว่า กลฺโลสิ
สธุสะพระผู้เป็นเจ้าวิสัชนานี้สมควรแล้ว
ปรโลกคตนีลปีตาทิวัณณคตปัญหา คำรบ 6 จบเท่านี้

มาตุกุจฉิปฏิสันธิปัญหา ที่ 7

พระเจ้ากรุงมิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการตรัสถามว่า ภนฺเต นาคเสน ข้า
แต่พระนาคเสนผู้เจริญ สัตว์เมื่อปฏิสนธิในครรภ์มารดานั้น ปฏิสนฺธายนฺโต ไปปฏิสนธิ
โดยทวารอันใด
พระนาคเสนจึงวิสัชนาแก้ไขว่า มหาราช ดูรานะบพิตรผู้ประเสริฐ สัตว์ไปบังเกิดใน
ครรภ์มารดานั้นจะได้ปรากฏว่าไปบังเกิดในทวารอันใดนั้นหามิได้
พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์ตรัสว่า โยมยังสงสัย นิมนต์อุปมาไปให้แจ้งก่อน เมื่อ
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นกษัตริย์ตรัสอาราธนาดังนี้
พระนาคเสนจึงมีเถรวาจาอุปมาว่า มหาราช ดูรานะบพิตร อันว่ารัตนมัญชุสา หีบ
แก้วมณีของพระราชสมภารนี้ มีอยู่บ้างหรือไม่
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดี มีพระราชโองการตรัสว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระ
นาคเสนผู้ปรีชา รัตนมัญชุสาหีบแก้วมณีของโยมนี้มีอยู่ นะพระผู้เป็นเจ้า
พระนาคเสนจึงถามไปเล่าว่า มหาราช ดูรานะบพิตรผู้ประเสริฐ บพิตรจงทรงพระ
จินตนาการคิดเข้าไปในรัตนมัญชุสาหีบแก้วมณีนั้นก่อน
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นประชาชาวสาคลนคร มีสุนทรพระราชโองการตรัสว่า ภนฺเต
นาคเสน ข้าแต่พระนาคเสนผู้เจริญด้วยปรีชาญาณ โยมจิตนาการคิดเข้าไปในรัตนมัญชุสา
หีบแก้วแล้ว
พระนาคเสนจึงถามว่า มหาราช ดูรานะบพิตร จิตของพระราชสมภารเข้าไปในหีบ
รัตนมัญชุสานั้น เข้าไปโดยทวารอันใด ขอถวายพระพร
ฝ่ายสมเด็จพระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นประชากร มีสุนทรพระราชโองการว่า ภนฺเต นาคเสน